«Τι ξέρεις για τη σκολίωση;»
της Δροσούλας Μαυρίδου (Γ3)
Ισχυρή εντύπωση μου προξένησε ένα άρθρο του χειρουργού ορθοπεδικού, Δημήτρη Κακλαμάνη, στο οποίο έπεσα τυχαία, καθώς σέρφαρα στο ίντερνετ για τις ανάγκες μιας εργασίας μου. Το άρθρο είχε ως θέμα «Εσύ τι ξέρεις για τη σκολίωση;» και το βρήκα στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση http://orthopedikos-xeirourgos.blogspot.gr/. Το άρθρο ξεκινούσε ως εξής: «Θυμάσαι τη μαμά σου να γκρινιάζει κάθε πρωί όταν σε πήγαινε στο σχολείο «παιδάκι μου, πέτρες βάζεις μέσα στην τσάντα σου;» και να σου λέει ότι θα πάθεις σκολίωση;». Συνειρμικά μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες με τη δική μου μαμά να μου λέει κάτι ανάλογο αλλά και με τους συμμαθητές μου που κάθε πρωί θυμίζουν μικρούς αχθοφόρους. Σας προτείνω να επισκεφτείτε την παραπάνω ιστοσελίδα και να διαβάσετε το άρθρο, καθώς πιστεύω ότι θα βρείτε το περιεχόμενό του πολύ ενδιαφέρον και τις συμβουλές χρήσιμες. Σε γενικές γραμμές θα μεταφέρω το περιεχόμενό του.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το κείμενο, η σκολίωση είναι η πιο συχνή παθολογική παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, η οποία πλήττει το 25% περίπου των ανθρώπων. Εκδηλώνεται συχνότερα στην παιδική ή εφηβική ηλικία. Μάλιστα, αφορά περισσότερο στις γυναίκες, μια και 8 στις 10 πιο σοβαρές περιπτώσεις της πάθησης εκδηλώνονται σε νεαρά κορίτσια!
Αναφορικά με τη συμπτωματολογία της πάθησης, αναφέρεται ότι το σχήμα της σπονδυλικής στήλης μοιάζει με S ή C και συνήθως δεν συνοδεύεται από πόνο. Για τη δε διάγνωση θα χρειαστούν ειδικές ακτινογραφίες της θωρακικής και της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σε όρθια θέση, οι οποίες θα συνοδευτούν από έναν πλήρη νευρολογικό έλεγχο των άκρων και μέτρηση του μήκους των κάτω άκρων του ασθενούς, για διερεύνηση ανισοσκελίας.
Σύμφωνα πάντα με το άρθρο, στις περισσότερες περιπτώσεις η προτεινόμενη αντιμετώπιση της πάθησης περιλαμβάνει συγκεκριμένο πρόγραμμα γυμναστικών ασκήσεων, με στόχο την ενδυνάμωση των σπονδυλικών μυών και την αποτροπή της περαιτέρω επιδείνωσης του κυρτώματος. Οι κλασικές ασκήσεις ενδυνάμωσης είναι το μονόζυγο, το τρέξιμο, η κολύμβηση και οι ασκήσεις pilates.
«Όταν πρόκειται για μεγαλύτερα κυρτώματα (20-30 μοίρες) στο τέλος της σκελετικής ωρίμανσης, τα οποία παρουσιάζουν προοδευτική επιδείνωση και αφού ολοκληρωθεί η σκελετική ωρίμανση, τότε χρειάζεται να τοποθετηθεί κάποιας μορφής κηδεμόνας. ( Ένα είδος κορσέ που στηρίζει την σπονδυλική στήλη σε σωστή θέση). Υπάρχουν αρκετά είδη κηδεμόνων, από τα οποία ο γιατρός θα επιλέξει αυτό που χρειάζεται με βάση τη θέση και το μέγεθος των κυρτωμάτων της σπονδυλικής στήλης. Ο κηδεμόνας πρέπει να φοριέται συνέχεια (σχεδόν καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας) και για μεγάλο χρονικό διάστημα και να υπάρχει συχνή και τακτική επανεκτίμηση της κατάστασης με ακτινολογικούς ελέγχους. Σε πολύ μεγάλα κυρτώματα (πάνω από 30 μοίρες) που συνεχίζουν να επιδεινώνονται και μετά το πέρας της σκελετικής ωρίμανσης, επιλέγεται η χειρουργική θεραπεία με αρκετές διαφορετικές μεθόδους, οι οποίες έχουν το κοινό γνώρισμα της τοποθέτησης εσωτερικού μηχανισμού ευθυγράμμισης της σπονδυλικής στήλης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, όλο και πιο σπάνια χρειάζεται να καταφύγει κάποιος στη χειρουργική θεραπεία, χάρη στην έγκαιρη διάγνωση και την ταχύτερη αντιμετώπιση της πάθησης», αναφέρει χαρακτηριστικά ο γιατρός.
Επειδή δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό από την πρόληψη, η άθληση και η ορθή στάση του σώματος, όταν καθόμαστε κυρίως πολλές ώρες στο γραφείο είναι οι προτεινόμενες ενέργειες που μπορούμε να κάνουμε. Επίσης, να αποφεύγουμε να σηκώνουμε μεγάλα βάρη. Κυρίως, εμείς οι μαθητές να μην κρεμάμαι την τσάντα μας σε μόνιμη βάση από την ίδια πλευρά και να αποφεύγουμε την πολύωρη ορθοστασία.
Αν λοιπόν διαπιστώσετε κάτι από τα παραπάνω στο σώμα σας ή νιώσετε πόνους στην πλάτη, καλό είναι να δράσετε εγκαίρως. Ενημερώστε τους γονείς σας, μιλήστε με τον γυμναστή του σχολείου ή ζητήστε ιατρική βοήθεια. Οτιδήποτε προλαμβάνεται σε πρώιμη φάση, αντιμετωπίζεται ευκολότερα.
Κλείνοντας, παραθέτω τις συμβουλές του Υποδιευθυντή του σχολείου μας και καθηγητή Φυσικής Αγωγής, κ. Ιορδάνη Ερμείδη:
«Κάθε καθηγητής Φυσικής Αγωγής πρέπει πρωτίστως να βοηθήσει ψυχολογικά τον μαθητή ή τη μαθήτρια με σκολίωση. Αυτό συνεπάγεται τη λεπτομερή ενημέρωσή τους σχετικά με την εξέλιξη της σκολίωσης και με τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόσουν για την αντιμετώπισή της (χρήση κηδεμόνα και ειδικές ασκήσεις σε συνεργασία με τον φυσιοθεραπευτή).
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μην επιλέγουν για το παιδί που φοράει νάρθηκα την απαλλαγή από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Το παιδί που έχει σκολίωση πρέπει να ασκείται, ειδικά με ασκήσεις αερόβιας ικανότητας. Σε περίπτωση βέβαια που φοράει νάρθηκα καλό είναι να μην επιλέγει ομαδικά αθλήματα, όπως καλαθοσφαίριση και ποδόσφαιρο, προς αποφυγή τραυματισμού εξαιτίας του νάρθηκα.
Η χρήση, λοιπόν, του κηδεμόνα, που θα συστήσει ο ειδικός γιατρός, καθώς και η εφαρμογή ειδικών ασκήσεων σε συνεργασία με τον καθηγητή Φυσικής Αγωγής και τον φυσιοθεραπευτή θα βελτιώσουν σε ικανοποιητικό βαθμό το πρόβλημα της σκολίωσης. Σίγουρα, η σχετική διαδικασία αντιμετώπισης απαιτεί χρόνο και ακόμη περισσότερη υπομονή και επιμονή».