Γεωργία Παπαϊωάννου (Γ3),
Αλέξανδρος Τσινασλανίδης (Γ3)

Σύμφωνα με τον Ευριπίδη, για να αποκτήσει ένας άνθρωπος τον έλεγχο της ζωής του θα πρέπει να είναι λογικός και να έχει σωστή κρίση. Όμως σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους δεν ακολουθούν τον σωστό δρόμο και κάνουν πράγματα για τα οποία στη συνέχεια μετανιώνουν. Έτσι, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν  τα λάθη των συνανθρώπων τους ή ακόμα χειρότερα τα δικά τους. Η αντιμετώπισή τους είναι μια ψυχοφθόρα διαδικασία που πρέπει όλοι οι άνθρωποι να ακολουθήσουν. Βέβαια αυτή η διαδικασία εξαρτάται από το αν έκανες εσύ το λάθος ή κάποιος άλλος.

Αρχικά υπάρχουν κάποια βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις ανεξάρτητα από το αν το σφάλμα είναι δικό σου ή όχι. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να το αναγνωρίσεις. Στη συνέχεια, πρέπει να  κατανοήσεις τις συνέπειές του και να διερωτηθείς ποιους ανθρώπους βλάπτουν αυτές οι συνέπειες. Χρειάζεται επίσης να τους προειδοποιήσεις   και να τους προστατεύσεις από αυτές. Το τι θα κάνεις ακολούθως εξαρτάται από το αν η εσφαλμένη ενέργεια είναι δική σου ή κάποιου άλλου.

       Όταν το λάθος δεν είναι δικό σου, θα πρέπει, αφού το έχεις αναγνωρίσει και έχεις κατανοήσει τις συνέπειές του, να συζητήσεις με το άτομο, που έχει την ευθύνη, τι το οδήγησε σε αυτό. Αμέσως μετά θα αποφασίσεις εάν θα συγχωρέσεις το άτομο και θα το βοηθήσεις να το  αντιμετωπίσει ή θα το κατηγορήσεις ευθέως. Επίσης, σε περίπτωση που έχεις συγχωρήσει το άτομο, επιβάλλεται να τονίσεις τη σημασία που έχει να μην επαναλάβει το ίδιο σφάλμα. Βέβαια, καλό είναι να είσαι αρκετά προσεκτικός μαζί του. Αν το ξανακάνει, σοφό είναι να απομακρυνθείς από αυτό, αφού θα έχεις καταλάβει ότι δεν αξιοποίησε τη δεύτερη ευκαιρία που του έδωσες.

       Αν το λάθος είναι δικό σου, θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις πιο σοβαρά,  γιατί, για ό,τι προκαλέσει, εσύ θα είσαι υπεύθυνος. Αρχικά, αφού έχεις ακολουθήσει τα αρχικά βήματα που είναι απαραίτητα-για τα οποία έχει γίνει λόγος παραπάνω-, θα πρέπει να παραδεχτείς το σφάλμα σου. Aυτό είναι το πιο υγιές που μπορείς να κάνεις, μια και αυτό θα ήθελες να  κάνουν οι άλλοι και επιπρόσθετα, επειδή με αυτόν τον τρόπο θα σε συγχωρήσουν πιο εύκολα. Ακόμη, θα πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη από τους ανθρώπους που έχουν επηρεαστεί αρνητικά από την  εσφαλμένη ενέργεια ή συμπεριφορά σου και να τους διαβεβαιώσεις ότι δεν θα  επαναληφθεί, αφού βέβαια είσαι σίγουρος ότι εννοείς όλα όσα λες. Γενικά, θα πρέπει να αντιμετωπίζεις τα σφάλματα σου πιο αυστηρά από αυτά των άλλων, γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για αυτά.

    Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι  θα πρέπει όλοι  να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να τα διορθώνουμε. Όταν αυτά δεν είναι δικά μας, θα πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και να φέρνουμε τον εαυτό μας στη θέση αυτού που είναι υπεύθυνος για αυτά, αναπτύσσοντας έτσι και την ενσυναίσθησή μας. Σίγουρα, δεν είναι ευχάριστο να κάνουμε λάθη, αλλά όταν κάνουμε, θα πρέπει τουλάχιστον  να μαθαίνουμε από αυτά.

 
Επιμέλεια:Κατερίνα Στέκα, ΠΕ02