από τη Μ. Ράπτη και την Ελ. Σεμανιάκου (Β3)

Σας έχει συμβεί ποτέ να διαβάσετε μια ιστορία και την ίδια ακριβώς στιγμή η φαντασία σας να ενεργοποιείται  και να προτείνει τη δική της εκδοχή; Σε μας έχει συμβεί και τα αποτελέσματα θα τα διαβάσετε στη συνέχεια. Δεν ξέρουμε ποια εκδοχή της ιστορίας για τα «Βενιζελικά» γλυκά της Λήμνου θα προτιμήσετε. Αυτό για το οποίο είμαστε σίγουρες είναι ότι κάποιες φορές ο μύθος δίνει άλλη διάσταση στην πραγματικότητα, ίσως πιο γλυκιά, ίσως πιο ουσιαστική…

Η Ιστορία των «Βενιζελικών» γλυκών της Λήμνου

Όταν ο Ελ. Βενιζέλος επισκέφτηκε τη Λήμνο το 1933, το πολεμικό πλοίο τον αποβίβασε στον Ρωμέικο γιαλό, κοντά στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.  Πλήθος κόσμου είχε συρρεύσει να τον υποδεχτεί. Ανάμεσα στα άλλα, είχε γίνει συζήτηση τις προηγούμενες ημέρες, από τις γυναίκες της Φιλοπτώχου, οι οποίες είχαν και την ευθύνη της υποδοχής του, για το πιο γλυκό θα κερνούσαν τον Βενιζέλο. Τότε η Φωτεινή, μια πολύ έξυπνη κοπέλα, πρότεινε: «Να τον κεράσουμε αυτές τις μπάλες με το αμύγδαλο, που είναι πολύ νόστιμες». Έτσι, και έγινε. Στον Βενιζέλο άρεσε πολύ και ζήτησε και δεύτερο γλυκό. Από τότε τα συγκεκριμένα γλυκά, που δεν είχαν μέχρι εκείνη τη στιγμή κάποιο όνομα, βαπτίστηκαν «Βενιζελικά».

Η δική μας εκδοχή

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ο Ε. Βενιζέλος αποφάσισε να επισκεφθεί το νησί της Λήμνου. Εκεί οι κάτοικοι είχαν οργανώσει ένα πανηγύρι προς τιμήν του. Μάλιστα, αποβραδίς όλοι ήταν στα σπίτια τους και φτιάχνανε παραδοσιακά γλυκά, για να κεραστεί όλος ο κόσμος. Ένα 15χρονο κορίτσι, που της άρεσε πολύ να μαγειρεύει και να εξερευνεί τα μυστικά της κουζίνας, η  Φωτεινή, επί ώρες έκανε συνδυασμούς υλικών, για να φτιάξει το δικό της γλυκό.  Και το αποτέλεσμα την δικαίωσε! Ήταν πραγματικά από τα πιο ωραία γλυκά που είχε ποτέ δοκιμάσει η Λήμνος! Μόλις το γεύτηκε ο Βενιζέλος ενθουσιάστηκε και ζήτησε δεύτερο. Επίσης, ήταν πρόθυμος να χρηματοδοτήσει την ίδρυση εργοστασίου για την κατασκευή του. Αλλά δυστυχώς γι’ αυτόν, η Φωτεινή δεν είχε φτιάξει αρκετά, γι’ αυτό δεν είχε περισσέψει κανένα. Από την άλλη, της ήταν δύσκολο να θυμηθεί τα υλικά που είχε χρησιμοποιήσει, ύστερα από τόσους συνδυασμούς.  

      Ο Βενιζέλος όμως δεν  τα παράτησε. Ανάμεσα στις άλλες του υποχρεώσεις, δεν ξεχνούσε να ψάχνει αυτό το γλυκό και σε άλλες χώρες εκτός Ευρώπης. Μέχρι που δεν άντεξε άλλο. Όσο και αν έψαχνε, ήταν μάταιο να βρεθούν τα υλικά.  Επέστρεψε, λοιπόν, στο νησί της Λήμνου και ρώτησε τη Φωτεινή αν μπορούσε να θυμηθεί κάτι. Εκείνη του απάντησε ότι το μόνο που θυμόταν ήταν ότι το γλυκό το έφτιαξε κατά βάση με τη θέλησή της να προσφέρει χαρά σε άλλους και με το χαμόγελό της. Τότε ο Βενιζέλος μπήκε στην κουζίνα, χρησιμοποίησε τα βασικά συστατικά και στη συνέχεια ακολούθησε τις οδηγίες της Φωτεινής. Επιτέλους, ύστερα από καιρό, βρήκε ξανά το γλυκό που τόσο του είχε αρέσει. Αυτή τη φορά όμως τα γλυκά ήταν φτιαγμένα από τα ίδια του τα χέρια. Οπότε αποφάσισε να τα ονομάσει «Βενιζελικά».

Πηγή

https://www.limnosreport.gr/limnos/114376/mia-orea-istoria-gia-ta-venizelika-glyka-tis-limnou/