Στο πλαίσιο της συνεργατικής μάθησης και για τις ανάγκες μιας δημιουργικής δραστηριότητας για το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών από μετάφραση, δύο μαθήτριες και ένας μαθητής της περσινής (2013-2014) Α΄ τάξης του σχολείου μας, η Νίκη Αλεπάκη (Α1), η Δωροθέα Καριότογλου (Α1) και ο Άρης Αποστολίδης (Α1) ένωσαν τις σκέψεις τους και συνέταξαν την παρακάτω επιστολή με (φανταστικό) αποδέκτη τον Οδυσσέα. Πίσω, λοιπόν, από το α΄ ενικό πρόσωπο κρύβονται τα τρία παραπάνω παιδιά που μας έδωσαν την επιστολή για δημοσίευση.

Κατερίνα Στέκα, φιλόλογος

 

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ


Νεάπολη, 15-4-2014 μ.Χ.

Αγαπητέ Οδυσσέα,

Ο λόγος που πήρα την πρωτοβουλία να σου γράψω αυτό το γράμμα είναι, για να σου εκφράσω τον θαυμασμό και τα συγχαρητήριά μου για το πολυμήχανο πνεύμα σου, την καρτερικότητα και την επιμονή σου. Επίσης, και για να διατυπώσω κάποιες απορίες που με απασχολούν.

Τα στοιχεία που κέρδισαν αμέσως τις εντυπώσεις μου ήταν η εξυπνάδα και η εφευρετικότητά σου. Από πού να ξεκινήσω; Από την επινόηση του σχεδίου με τον Δούρειο Ίππο; Αληθινά, σε θαύμασα! Ακόμη, εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που γλίτωσες τους συντρόφους σου από τους Λωτοφάγους, από την Κίρκη αλλά και από τις Σειρήνες. Και στη χώρα των Κυκλώπων, για άλλη μια φορά απέδειξες ότι είσαι πολυμήχανος, αφού κατάφερες να ξεγελάσεις τον Πολύφημο, τον γιο του Ποσειδώνα, χωρίς να παραλύσεις από τον φόβο σου εξαιτίας του γιγαντόσωμου Κύκλωπα.

Αντιμετώπισες και θεούς! Γεύτηκες την οργή του πανίσχυρου Ποσειδώνα και παρά την άνιση αναμέτρηση τα κατάφερες. Σε συγχαίρω λοιπόν και για την αντοχή του σώματός σου αλλά και της ψυχής σου. Παρά τη θλίψη που σε γέμισε η απώλεια των αγαπημένων συντρόφων σου, εσύ δεν τα παράτησες. Συνέχισες να παλεύεις με τα κύματα, έχοντας οδηγό την αγάπη σου για την Ιθάκη.

Έτσι, η πολυπόθητη ημέρα του νόστου σου έφτασε και βρήκες τη δύναμη, ώστε να απονείμεις δικαιοσύνη και να κερδίσεις τον θρόνο και την οικογένειά σου. Και πάλι η δύναμη του μυαλού σου σε στεφάνωσε νικητή. Άλλωστε, δεν επέλεξε τυχαία η θεά Αθηνά εσένα, για να σου συμπαραστέκεται!

Θα ήθελα, όμως, Οδυσσέα, να σου θέσω και κάποια ερωτήματα. Μετάνιωσες για την υβριστική σου συμπεριφορά απέναντι στον Πολύφημο, τον γιο ενός θεού και μιας νύμφης; Για ποιον λόγο, αλήθεια, υπερέβης τα όρια; Σκέφτηκες καθόλου να δεχτείς τις προσφορές της Καλυψώς και να μείνεις κοντά της κερδίζοντας την αθανασία; Πώς αισθάνθηκες την ώρα που, ύστερα από τις μακροχρόνιες περιπέτειές σου, γύρισες στα πατρικά σου εδάφη; Με ποιον τρόπο κατάφερες, στην αρχή, να συγκρατήσεις την οργή σου απέναντι στην προσβλητική συμπεριφορά των μνηστήρων; Τι ένιωσες λίγες ώρες, πριν ξεκινήσει η μνηστηροφονία;

Κλείνοντας, πολυμήχανε, καρτερικέ, φιλέταιρε Οδυσσέα, σε συγχαίρω ακόμη μία φορά για όλους τους παραπάνω λόγους. Θέλω, ακόμη, να ξέρεις ότι, μολονότι αρνήθηκες την αθανασία που σου πρόσφερε η Καλυψώ, κέρδισες την αθανασία στη μνήμη των κατοπινών ανθρώπων, που αιώνες τώρα μιλούν για σένα, σε θαυμάζουν και εμπνέονται από τον αγώνα και τα κατορθώματά σου. Εύχομαι αυτό το γράμμα με κάποιο μαγικό τρόπο-να φτάσει στα χέρια σου και να μου απαντήσεις.

Με σεβασμό,

Ένας φίλος από το μέλλον