του Χαράλαμπου Κουκίδη (Γ1)

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ανάμεσα στα σπουδαία επιτεύγματα που άφησε ως παρακαταθήκη στον κλάδο της Φυσικής (Θεωρία της Σχετικότητας) μάς κληροδότησε και σπουδαία ρητά, όπως αυτό που αναφέρεται στα ανθρώπινα λάθη. «Οι άνθρωποι που ποτέ στη ζωή τους δεν έκαναν λάθη, είναι αυτοί που ποτέ στη ζωή τους δεν επιχείρησαν κάτι νέο».

    Ποιος όμως ορίζει τι είναι λάθος; Μήπως το «λάθος» είναι μια έννοια απόλυτη ή μήπως μπορούμε να τοποθετήσουμε τα λάθη σε μια κλίμακα; Αν θεωρήσουμε ότι όντως τα λάθη τοποθετούνται σε μια κλίμακα, τότε το εκάστοτε λάθος θα καταλάμβανε μια αντίστοιχη θέση, που θα αναλογούσε στο πόσο σοβαρές συνέπειες έχει και στο πόσους ανθρώπους επηρεάζει.

   Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδικασία η οποία, αν εφαρμοστεί, θα οδηγήσει στην επίλυση του προβλήματος που μπορεί να προέκυψε εξ αιτίας του λάθους. Θα χρειαστεί να ακολουθήσουμε διαφορετικές οδούς, αν πρόκειται για δικό μας λάθος ή κάποιου άλλου. Σίγουρα, αν αυτός ο «άλλος» είναι κάποιο μέλος της οικογένειάς μας ή φίλος/φίλη, θα είμαστε πιο επιεικείς, συγκριτικά με το αν δεν μας είναι οικείος ή και τόσο συμπαθής.

     Στην περίπτωση που το λάθος είναι δικό μας, θα πρέπει να το αποδεχθούμε και να το αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία. Καλό θα ήταν να δούμε πόσο μεγάλες διαστάσεις έχει λάβει, πόσους συνανθρώπους έχει επηρεάσει και πόσο μάλιστα έχει επηρεάσει εμάς τους ίδιους. Προφανώς, επειδή ο άνθρωπος εξαρτάται από το κοινωνικό σύνολο, τις περισσότερες φορές θα ζητήσει συγγνώμη. Υπάρχει, όμως το ενδεχόμενο να δειλιάσει και να απομονωθεί, ώσπου να ξεχαστεί το λάθος και οι συνέπειές του.

   Στην περίπτωση που το λάθος είναι κάποιου άλλο, δεν θα πρέπει να βιαστούμε να τον κρίνουμε. Οφείλουμε να «μπούμε στη θέση του», είτε μας είναι συμπαθής είτε όχι. Μπορούμε να του προτείνουμε λύσεις, να του συστήσουμε να είναι ψύχραιμος, να έρθει αντιμέτωπος με το λάθος του και να μην διστάσει να το αντιμετωπίσει.

   Πάντως, και στις δύο περιπτώσεις, το συμπέρασμα και το δίδαγμα είναι να διαπιστώνουμε ποιοι λόγοι και γιατί μας οδήγησαν να φταίξουμε. Να μην χάνουμε την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό μας, αλλά να γινόμαστε πιο δυνατοί.

Επιμέλεια:Κατερίνα Στέκα, φιλόλογος