από τον Θοδωρή Τερζή (Β3)

Ένα άθλημα που γνωρίζει στις μέρες μας ιδιαίτερη άνθιση είναι η ποδηλασία. Μια και είμαι χρόνια ποδηλάτης, μπορώ να σας πληροφορήσω ότι δεν πρόκειται για ένα εύκολο και απλό άθλημα, καθώς προϋποθέτει να βρίσκεσαι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. Επίσης, είναι πολυδάπανο, γιατί έχει ακριβό εξοπλισμό. Και κάτι που ίσως να μην γνωρίζατε είναι ότι υπάρχουν πολλά είδη αγωνισμάτων με ποδήλατο (για παράδειγμα το αγώνισμα ατομικής χρονομέτρησης και το αγώνισμα αντοχής δρόμου)  και ο καθένας μπορεί να διαλέξει αυτό που του ταιριάζει, είτε είναι ομαδικό είτε ατομικό.

      Ένα παράξενο πράγμα με την ποδηλασία είναι πως ο υπόλοιπος κόσμος το βλέπει ως ένα μοναχικό ή και βαρετό άθλημα. Έχω ακούσει και την έκφραση «άθλημα χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις». Αυτό όμως δεν το πιστεύω και στη συνέχεια θα σας εξηγήσω τους λόγους.

     Το να καβαλάς ένα ποδήλατο σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος. Έχεις αυτό το μοναδικό αίσθημα του αέρα, όταν πέφτει πάνω στο πρόσωπό σου, το συναίσθημα του ρίσκου, όταν καταφέρνεις να τελειώσεις μία μεγάλη σε διάρκεια και ταχύτητα προπόνηση και πολλές φορές θυμώνεις, όταν δεν καταφέρνεις για πολύ λίγο να κερδίσεις τον αντίπαλό σου. Αυτό βέβαια, σε βοηθά να βελτιωθείς, γιατί θα «διψάς» για προπόνηση και έτσι θα προπονείσαι όλο και περισσότερο και πιο σκληρά, μέχρι να καταφέρεις να μην έχεις κανέναν μπροστά σου. Διότι ο αγώνας για την πρωτιά θέλει συνεχή προσπάθεια. Η κατάκτηση της πρώτης θέσης είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάς τη σκληρή προπόνηση.

         Όλα αυτά ένας ποδηλάτης δεν τα κάνει από υποχρέωση, αλλά από αγάπη. Αγαπάει αυτό που κάνει. Αγαπάει να είναι πάνω στο ποδήλατό του.