Με αφορμή το διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη...έναν χρόνο μετά.

Διαβάστε τις σκέψεις και τα συναισθήματα του μαθητή του σχολείου μας Αναστάση Παπαδόπουλου (Γ1). Ένα χρόνο μετά, ζήτησα και πάλι με τη δύναμη της φαντασίας και την τόλμη της εφηβικής "πένας" να εκφραστούν οι μαθητές μου, ζητώντας, αποζητώντας και αναζητώντας ό,τι επιθυμούν. Ο Αναστάσης ανταποκρινόμενος στο κάλεσμά μου, με το κείμενό του περνάει πλούσια μηνύματα.

Ζητείται ελπίδα για τον αυτισμό. Έχω αυτισμό και δυσκολεύομαι συχνά να εκφραστώ. Αυτό γίνεται κυρίως, όταν αγχώνομαι. Είναι δύσκολο να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι πώς νιώθεις και τι σε ενοχλεί. Θέλω κι εγώ να έχω φίλους, αλλά δεν είναι εύκολο. Μιλάω πιο αργά από αυτούς. Όταν είμαι χαλαρός, μιλάω πιο καθαρά.

Θέλω να ξαναπάω στο Istituto Fay στην Ιταλία, γιατί τα προγράμματά τους με βοηθάνε. Η πανδημία του κορονοϊού κατέστρεψε τα πάντα. Δεν μπορώ να πάω στους γιατρούς μου στην Ιταλία λόγω του ιού.

Ζητείται ελπίδα να γλιτώσουμε από τον κορονοϊό.

Η ελπίδα είναι τα εμβόλια. Έτσι θα σταματήσει η αρρώστια. Έτσι θα είμαστε ελεύθεροι να πάμε όπου  θέλουμε.