από την Ελίζα Αδαμίδου

Η καταστροφή της χώρας μας έρχεται; Πολλά πρόσωπα ανήσυχα. Πολλά πρόσωπα παιδιών λυπημένα. Πολλοί άνθρωποι ανήμποροι και τα κρούσματα αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Τα νέα που μαθαίνουμε από τις ειδήσεις και τις εφημερίδες χειροτερεύουν. Ο ιός έχει εξαπλωθεί σχεδόν σε ολόκληρη τη γη. Πολλές χώρες έχουν αμέτρητους θανάτους. Η ψυχολογία των ανθρώπων καταστρέφεται.

        Μέχρι τώρα έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες σχετικά με την ύπαρξη του ιού. Πολλοί υποστηρίζουν πως ο ιός για κάποιο λόγο υπάρχει. Για κάποιο λόγο συνεχίζει να μας μολύνει. Θα υπάρχει ένας λόγος για όλα.

      Ένας Ιταλός συγγραφέας, ο Ντανίλο Καλαμπρέζε, παρουσιάζει σε ένα κείμενο τα υποτιθέμενα λόγια του COVID-19 προς την ανθρωπότητα. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω παραπάνω, καθώς, ανάμεσα στα άλλα, ο COVID-19 μάς εξομολογείται πως βαρέθηκε να βλέπει τον κόσμο να πηγαίνει προς τα πίσω αντί να εξελίσσεται. Πως κουράστηκε να βλέπει να καταστρέφουμε τα πάντα γύρω μας με τα ίδια μας τα χέρια. Κουράστηκε να βλέπει τους τρόπους με τους οποίους μεταχειριζόμαστε ο ένας τον άλλον. Κουράστηκε με τις καταχρήσεις μας, με τη βία που ασκούμε, με τους πολέμους, με τις διαπροσωπικές μας συγκρούσεις αλλά και με τις δεισιδαιμονίες μας. Τονίζει ότι είμαστε όλοι ίσοι, ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε διακρίσεις μεταξύ μας. Προσθέτει πως μας απέδειξε ότι δεν υπάρχουν αποστάσεις. Πως ταξίδεψε χιλιόμετρα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, χωρίς καν να το αντιληφθούμε. Συγκλονίζει όταν λέει ότι αυτός είναι ο περαστικός, αλλά τα συναισθήματα ενότητας και συνεργασίας που μας δημιούργησε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πρέπει να διαρκέσουν στο διηνεκές. Πρέπει να ζούμε τις ζωές μας όσο το δυνατόν απλούστερα. Να δημιουργήσουμε για τον εαυτό μας συνθήκες που θα μας επιτρέπουν να μην εξαρτώμαστε από τίποτε. Και κάτι τελευταίο: «Μην προσπαθείτε να γίνετε καλοί άνθρωποι μόνο όσο διαρκεί η παρουσία μου».

       Αυτά είναι τα λόγια που πρέπει να υπενθυμίζουμε στους ανθρώπους, αλλά και στον εαυτό μας καθημερινά. Ναι, λοιπόν. «Μένουμε σπίτι». Δεν πρέπει να καταστρέφουμε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας σε μία τόσο κρίσιμη κατάσταση. Γιατί μέσα σ’ αυτή, την κρίσιμη φάση της ζωής μας, «Ζητείται Ελπίς» για όλο τον κόσμο.