Τροχαία ατυχήματα

Αναστασία Μεζαρτάσογλου (Γ2)

Κάθε χρόνο 1, 3 εκατομμύρια συνάνθρωποί μας παγκοσμίως πέφτουν θύματα τροχαίων ατυχημάτων, τα οποία συμβαίνουν είτε σε δημόσιο δρόμο είτε σε χώρους που είναι ανοιχτοί στην κυκλοφορία οχημάτων, γεγονός που συνεπάγεται την απώλεια ανθρώπινων ζωών ή τον τραυματισμό ενός ή περισσοτέρων ατόμων, όπως επίσης και τις υλικές ζημιές σε οχήματα. Σύμφωνα μάλιστα με την τελευταία Παγκόσμια Έκθεση για την Οδική Ασφάλεια, το 30% περίπου των παραπάνω θυμάτων είναι έφηβοι και ενήλικες σε νεαρή ηλικία. Το ποσοστό αυτό από μόνο του φανερώνει ότι η διερεύνηση των αιτιών, η συνειδητοποίηση των συνεπειών και η διασφάλιση της οδικής ασφάλειας είναι ένα θέμα παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

Περισσότερα...

Στερεότυπα, διακρίσεις και οι συνέπειές τους στο σχολικό περιβάλλον

Αλεξανδρίδης Ταξιάρχης, Αλεπάκη Ευθυμία, Αλεπάκη Νίκη, Αντωνιάδου Μαρία,
Δημητρακούδης Δημήτρης, Δράμης Νίκος, Θεολόγη Χρύσα*

Το ηλεκτρονικό περιοδικό του σχολείου παρέχει σε όλους εμάς, τους μαθητές, την ευκαιρία να δημοσιοποιούμε τις απόψεις μας για θέματα της επικαιρότητας, τα οποία απασχολούν την κοινωνία, και ειδικότερα εμάς τους νέους, αλλά και για ζητήματα που σχετίζονται με τη μαθητική μας ζωή (Δημητρακούδης, Δ.). Ένα τέτοιο ζήτημα που εμφανίζεται συχνά στη σχολική κοινότητα είναι η κακόβουλη κριτική, τα κακοήθη πειράγματα που στηρίζονται σε στερεοτυπικές αντιλήψεις και η συνακόλουθη συμπεριφορά των εμπλεκόμενων παιδιών (Δημητρακούδης, Δ., Δράμης, Ν.). Αφορμή, για να διατυπώσουμε την άποψή μας γύρω από το θέμα ήταν τα «κρούσματα» αρνητικής κριτικής, σαρκασμού και ειρωνείας που παρουσιάζονται μέσα στις σχολικές αίθουσες (Αντωνιάδου, Μ.). Θα εστιαστούμε στα χαρακτηριστικά εκείνα που αποτελούν τη βάση για την εκδήλωση αρνητικών διακρίσεων, σε κάποια στερεότυπα αλλά και θα προβληματιστούμε γύρω από τις συνέπειες της αρνητικής κριτικής οι οποίες αφορούν τόσο στους ''θύτες'' όσο και στα ''θύματα '' (Θεολόγη,Χρ.).

Περισσότερα...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ

της Γεωργίας Μυλωνίδου (Γ2)

Στην Κρήτη, κάθε Χριστούγεννα, οι νοικοκυρές με ξεχωριστή φροντίδα και υπομονή φτιάχνουν το χριστουγεννιάτικο ψωμί. Μάλιστα, δίνουν τα χαρακτηριστικά της ιεροτελεστίας στη διαδικασία ζυμώματος του συγκεκριμένου ψωμιού. Από την επιλογή των υλικών που είναι ακριβά μέχρι και τον τρόπο παρασκευής είναι εμφανής η επιμέλεια που απαιτείται για την τήρηση του εθίμου. Ειδικότερα, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούν τη μισή ζύμη για να φτιάξουν μία μεγάλη κουλούρα, ενώ με την υπόλοιπη σχηματίζουν έναν σταυρό, τον οποίο χρησιμοποιούν ως στολίδι του ψωμιού. Ανήμερα των Χριστουγέννων, ο νοικοκύρης του σπιτιού κόβει και μοιράζει το ευλογημένο, όπως θεωρείται, ψωμί σε όλους όσοι βρίσκονται στο γιορτινό τραπέζι.

Περισσότερα...

Χριστουγεννιάτικες σκέψεις και ιδέες

της Κατερίνας Ματούλα (Γ2)

Τα Χριστούγεννα είναι μια πολύ όμορφη γιορτή, μια γιορτή που ενώνει τις οικογένειες. Οι άνθρωποι τις άγιες αυτές μέρες είναι πιο αγαπημένοι και ένα κλίμα χαράς επικρατεί σε πολλά μέρη της γης.

   Αναρωτιέστε πώς μπορείτε να μπείτε σ'αυτό το κλίμα; Ένας τρόπος είναι να στολίσετε το σπίτι σας..! Γυρίζοντας από το σχολείο ή τη δουλειά και μπαίνοντας στο στολισμένο σπίτι σίγουρα θα νιώστε μια ζεστασιά και η διάθεσή σας γενικά θα αλλάξει και θα γίνει πιο πρόσχαρη.

Περισσότερα...

Το 1ο τεύχος του περιοδικού μας είναι πλέον ολοκληρωμένο.

Μπορείτε να το δείτε παρακάτω ή να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας.

Η συντακτική ομάδα.

Τεύχος 1

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ  της Συμφωνικης Ορχηστρας Νεων Ελλαδος Βαγγελη Αραμπατζη  

     Τον προηγούμενο μήνα είχαμε την τιμή να πάρουμε συνέντευξη από τον δημιουργό και μαέστρο της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Ελλάδος, Βαγγέλη Αραμπατζή. Η καταπληκτική συναυλία που παρακολουθήσαμε στο Βελλίδειο αλλά και η συμμετοχή μιας πολύ καλής φίλης στην ορχήστρα, αποτέλεσαν τους λόγους που μας παρώθησαν να πάρουμε την απόφαση να πλησιάσουμε τον κ. Αραμπατζή και να μιλήσουμε για το έργο του. Ακολουθεί η συνέντευξη που μας παραχώρησε.

• Από ποια ηλικία ασχολείστε με τη μουσική και κατά πόσο η οικογένειά σας σάς έχει επηρεάσει σε αυτό; Γιατί, όπως ξέρουμε, προέρχεστε από μια μουσική οικογένεια.

Ασχολούμαι με τη μουσική από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Ο πατέρας μου είναι τενόρος και έτσι και εγώ μπήκα στον κόσμο της μουσικής από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Από τα παιδικά μου χρόνια ακούγαμε σωστή μουσική και όχι ό,τι εμπορικό κυκλοφορούσε, παρακολουθούσαμε συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής και γι? αυτόν τον λόγο θα έλεγα ότι η οικογένειά μου ήταν το κίνητρο και η αιτία να ακολουθήσω και εγώ αυτήν την επιστήμη.

• Εκτός από την οικογένειά σας, ποια ήταν τα πρότυπά σας;

Πέρα από την οικογένειά μου, όντας και εγώ μαθητής πολλών ωδείων και μουσικών ιδρυμάτων, οι καθηγητές μου ήταν το πρότυπό μου σε αυτό το δύσκολο έργο, στο να αναλάβω ένα τόσο μεγάλο συμφωνικό σύνολο. Και πιστεύω ότι κάθε μαθητής έχει ως πρότυπο σε κάθε τομέα τον καθηγητή του, γιατί αυτοί είναι οι άνθρωποι που καθοδηγούν σωστά τα παιδιά.

• Στη συνέχεια, πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε τη δική σας συμφωνική ορχήστρα;

Συμμετείχα σε πάρα πολλές συναυλίες στο εξωτερικό. Έβλεπα λοιπόν το επίπεδο που είχαν οι νέοι, το ήθος, τη συνέπεια, την οργάνωση και γυρνώντας στην Ελλάδα, έλεγα για ποιο λόγο εμείς, ως Έλληνες, να μην έχουμε κάτι αντίστοιχο, μια συμφωνική ορχήστρα νέων, μια χορωδία νέων. Και έτσι τελειώνοντας το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, στα 18 μου χρόνια αποφάσισα να καλέσω νέους μουσικούς από όλη την Ελλάδα και να δημιουργήσουμε τη συμφωνική ορχήστρα νέων της χώρας. Έτσι, μουσικοί από όλη την Ελλάδα κάθε Σάββατο έρχονται εδώ με κάθε μεταφορικό μέσο, για να πραγματοποιηθούν οι πρόβες. Ήταν ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο, αλλά με τη θέληση και το πάθος που δείξαμε έγινε πραγματικότητα.

• Ποιοι ήταν οι αρωγοί σ' αυτήν σας την προσπάθεια;

Κυρίως χορηγοί που αναγνώρισαν την προσπάθεια την οποία κάνουμε, διότι όλο αυτό και εγώ και τα παιδιά το κάνουμε αφιλοκερδώς. Εδραιωθήκαμε και πλέον μέσω των κρατικών επιχορηγήσεων που παραχωρούνται σε κρατικές ορχήστρες, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τον δικό μας χώρο στον οποίο θα μπορούμε να κάνουμε πρόβα και να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας, για να μην υποχρεωνόμαστε να φιλοξενούμαστε σε άλλους χώρους.

• Αρχικά, από πόσα μέλη αποτελούνταν η ορχήστρα και από πόσα αποτελείται τώρα; Γιατί γνωρίζουμε ότι μπαίνουν νέα μέλη συνεχώς.

Στην αρχή ήταν 80 τα μέλη και εν συνεχεία φτάσαμε τα 180. Ευελπιστούμε με την ακαδημία που θα δημιουργηθεί να φτάσουμε και τα 1000.

• Πώς καταφέρνετε να διευθύνετε ένα τόσο μεγάλο σύνολο, με διαφορετικά παιδιά και με διαφορετική εκπαίδευση;

Όντως, κάθε παιδί εδώ μέσα έχει τη δικιά του ηλικία, έχει το δικό του εκπαιδευτικό σύστημα. Όλοι οι νέοι χρειάζονται κάποιον να τους ξυπνάει, να τους υπενθυμίζει τη δυναμικότητα που έχουν μέσα τους. Πάντα αυτό το καμπανάκι τούς χτυπάω, στο να διαβάζουν και να μελετούν. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα που θα αναιρέσει αυτό το μπάχαλο που επικρατεί. Και για να γυρίσω στην ερώτηση, ναι είναι πολύ δύσκολο να διευθύνεις μια ορχήστρα, αλλά, αν το θέλεις πολύ, το καταφέρνεις.

• Τι απαιτείται, για να γίνεις μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Ελλάδος;

Καταρχάς, να είναι το παιδί σε ένα πολύ καλό μουσικό επίπεδο, για να μπορέσει να ενταχθεί στην ορχήστρα ή στη χορωδία. Αλλά και αν κάποιο παιδί δεν έχει μουσικές γνώσεις, έχουμε εκπαιδευτικό προσωπικό, για να λύνει τέτοιου είδους προβλήματα. Προσπαθούμε, λοιπόν, να βοηθάμε τα παιδιά, να τους διδάξουμε μουσική και να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά τους.

• Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον όσον αφορά στην ορχήστρα;

Τα σχέδια μας εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τον αριθμό των συναυλιών που θα πάρουμε μέρος, γιατί οι προσκλήσεις είναι πραγματικά πάρα πολλές και όσο και να χαιρόμαστε γι? αυτό δεν μπορούμε να πηγαίνουμε παντού. Κάθε συναυλία απαιτεί μια μεγάλη προετοιμασία και φυσικά πολύ χρόνο. Επίσης, είναι η δημιουργία της ακαδημίας μας, του κτηρίου που θα τη στεγάσει και φυσικά πάντα στόχος μας είναι να ανεβάζουμε το επίπεδο των παιδιών.

• Θα προτρέπατε ένα παιδί της ηλικίας μας που ασχολείται με τη μουσική, να πάρει αυτό το ρίσκο και να δημιουργήσει μια συμφωνική ορχήστρα;

Εννοείται! Με τα χίλια! Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου αλλά ας δει εμάς, το δικό μας παράδειγμα. Χωρίς κρατική βοήθεια καταφέραμε μόνοι μας να δημιουργήσουμε την ορχήστρα της χώρας μας, κάτι που δεν έχει γίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη.

• Και τέλος, τι πιστεύετε ότι προσφέρει η μουσική ως παιδεία σε έναν νέο;

Τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του και του πνεύματός του. Η μουσική είναι η έκφραση των συναισθημάτων του ανθρώπου. Χωρίς τη μουσική δεν ζει κάποιος, είναι πολύ τυχερός ο άνθρωπος που ασχολείται με τη μουσική και που μπορεί να καταλάβει αυτήν την επιστήμη. Ο άνθρωπος ο οποίος δεν μπορεί να μπει στα άδυτα της μουσικής είναι νομίζω ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Και το τονίζω ότι μιλάω για τη μουσική! Και όχι για τις μουσικές.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον κ. Βαγγέλη Αραμπατζή για αυτήν την λεπτομερέστατη και με πολλά μηνύματα συνέντευξη που μας παραχώρησε, αλλά και για τον χρόνο τον οποίο μας αφιέρωσε. Και φυσικά την Θάλεια Εμμανουηλίδη, μέλος της Σ.Ο.Ν.Ε, η οποία βοήθησε στο να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Μητσίδου Χαρά (Γ'3)
Σκρέκα Μαρία (Γ'4)
Χρύσογλου Φωτεινή (Γ'4)

«Τι ξέρεις για τη σκολίωση;»

της Δροσούλας Μαυρίδου (Γ3)

Ισχυρή εντύπωση μου προξένησε ένα άρθρο του χειρουργού ορθοπεδικού, Δημήτρη Κακλαμάνη, στο οποίο έπεσα τυχαία, καθώς σέρφαρα στο ίντερνετ για τις ανάγκες μιας εργασίας μου. Το άρθρο είχε ως θέμα «Εσύ τι ξέρεις για τη σκολίωση;» και το βρήκα στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση http://orthopedikos-xeirourgos.blogspot.gr/. Το άρθρο ξεκινούσε ως εξής: «Θυμάσαι τη μαμά σου να γκρινιάζει κάθε πρωί όταν σε πήγαινε στο σχολείο «παιδάκι μου, πέτρες βάζεις μέσα στην τσάντα σου;» και να σου λέει ότι θα πάθεις σκολίωση;». Συνειρμικά μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες με τη δική μου μαμά να μου λέει κάτι ανάλογο αλλά και με τους συμμαθητές μου που κάθε πρωί θυμίζουν μικρούς αχθοφόρους. Σας προτείνω να επισκεφτείτε την παραπάνω ιστοσελίδα και να διαβάσετε το άρθρο, καθώς πιστεύω ότι θα βρείτε το περιεχόμενό του πολύ ενδιαφέρον και τις συμβουλές χρήσιμες. Σε γενικές γραμμές θα μεταφέρω το περιεχόμενό του.

          Σύμφωνα, λοιπόν, με το κείμενο, η σκολίωση είναι η πιο συχνή παθολογική παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, η οποία πλήττει το 25% περίπου των ανθρώπων. Εκδηλώνεται συχνότερα στην παιδική ή εφηβική ηλικία. Μάλιστα, αφορά περισσότερο στις γυναίκες, μια και 8 στις 10 πιο σοβαρές περιπτώσεις της πάθησης εκδηλώνονται σε νεαρά κορίτσια!

Αναφορικά με τη συμπτωματολογία της πάθησης, αναφέρεται ότι το σχήμα της σπονδυλικής στήλης μοιάζει με S ή C και συνήθως δεν συνοδεύεται από πόνο. Για τη δε διάγνωση θα χρειαστούν ειδικές ακτινογραφίες της θωρακικής και της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σε όρθια θέση, οι οποίες θα συνοδευτούν από έναν πλήρη νευρολογικό έλεγχο των άκρων και μέτρηση του μήκους των κάτω άκρων του ασθενούς, για διερεύνηση ανισοσκελίας.

Σύμφωνα πάντα με το άρθρο, στις περισσότερες περιπτώσεις η προτεινόμενη αντιμετώπιση της πάθησης περιλαμβάνει συγκεκριμένο πρόγραμμα γυμναστικών ασκήσεων, με στόχο την ενδυνάμωση των σπονδυλικών μυών και την αποτροπή της περαιτέρω επιδείνωσης του κυρτώματος. Οι κλασικές ασκήσεις ενδυνάμωσης είναι το μονόζυγο, το τρέξιμο, η κολύμβηση και οι ασκήσεις pilates.

«Όταν πρόκειται για μεγαλύτερα κυρτώματα (20-30 μοίρες) στο τέλος της σκελετικής ωρίμανσης, τα οποία παρουσιάζουν προοδευτική επιδείνωση και αφού ολοκληρωθεί η σκελετική ωρίμανση, τότε χρειάζεται να τοποθετηθεί κάποιας μορφής κηδεμόνας. ( Ένα είδος κορσέ που στηρίζει την σπονδυλική στήλη σε σωστή θέση). Υπάρχουν αρκετά είδη κηδεμόνων, από τα οποία ο γιατρός θα επιλέξει αυτό που χρειάζεται με βάση τη θέση και το μέγεθος των κυρτωμάτων της σπονδυλικής στήλης. Ο κηδεμόνας πρέπει να φοριέται συνέχεια (σχεδόν καθ' όλη την διάρκεια της ημέρας) και για μεγάλο χρονικό διάστημα και να υπάρχει συχνή και τακτική επανεκτίμηση της κατάστασης με ακτινολογικούς ελέγχους. Σε πολύ μεγάλα κυρτώματα (πάνω από 30 μοίρες) που συνεχίζουν να επιδεινώνονται και μετά το πέρας της σκελετικής ωρίμανσης, επιλέγεται η χειρουργική θεραπεία με αρκετές διαφορετικές μεθόδους, οι οποίες έχουν το κοινό γνώρισμα της τοποθέτησης εσωτερικού μηχανισμού ευθυγράμμισης της σπονδυλικής στήλης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, όλο και πιο σπάνια χρειάζεται να καταφύγει κάποιος στη χειρουργική θεραπεία, χάρη στην έγκαιρη διάγνωση και την ταχύτερη αντιμετώπιση της πάθησης», αναφέρει χαρακτηριστικά ο γιατρός.

Επειδή δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό από την πρόληψη, η άθληση και η ορθή στάση του σώματος, όταν καθόμαστε κυρίως πολλές ώρες στο γραφείο είναι οι προτεινόμενες ενέργειες που μπορούμε να κάνουμε. Επίσης, να αποφεύγουμε να σηκώνουμε μεγάλα βάρη. Κυρίως, εμείς οι μαθητές να μην κρεμάμαι την τσάντα μας σε μόνιμη βάση από την ίδια πλευρά και να αποφεύγουμε την πολύωρη ορθοστασία.

Αν λοιπόν διαπιστώσετε κάτι από τα παραπάνω στο σώμα σας ή νιώσετε πόνους στην πλάτη, καλό είναι να δράσετε εγκαίρως. Ενημερώστε τους γονείς σας, μιλήστε με τον γυμναστή του σχολείου ή ζητήστε ιατρική βοήθεια. Οτιδήποτε προλαμβάνεται σε πρώιμη φάση, αντιμετωπίζεται ευκολότερα.

Κλείνοντας, παραθέτω τις συμβουλές του Υποδιευθυντή του σχολείου μας και καθηγητή Φυσικής Αγωγής, κ. Ιορδάνη Ερμείδη:

«Κάθε καθηγητής Φυσικής Αγωγής πρέπει πρωτίστως να βοηθήσει ψυχολογικά τον μαθητή ή τη μαθήτρια με σκολίωση. Αυτό συνεπάγεται τη λεπτομερή ενημέρωσή τους  σχετικά με την εξέλιξη της σκολίωσης και με τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόσουν για την αντιμετώπισή της (χρήση κηδεμόνα και ειδικές ασκήσεις σε συνεργασία με τον φυσιοθεραπευτή).

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μην επιλέγουν για το παιδί που φοράει  νάρθηκα την απαλλαγή από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Το παιδί που έχει σκολίωση πρέπει να ασκείται, ειδικά με ασκήσεις αερόβιας ικανότητας. Σε περίπτωση βέβαια που φοράει νάρθηκα καλό είναι να μην επιλέγει ομαδικά αθλήματα, όπως καλαθοσφαίριση και ποδόσφαιρο, προς αποφυγή τραυματισμού εξαιτίας του νάρθηκα.

Η χρήση, λοιπόν, του κηδεμόνα, που θα συστήσει ο ειδικός γιατρός, καθώς και η εφαρμογή ειδικών ασκήσεων σε συνεργασία με τον καθηγητή Φυσικής Αγωγής και τον φυσιοθεραπευτή θα βελτιώσουν σε ικανοποιητικό βαθμό το πρόβλημα της σκολίωσης. Σίγουρα, η σχετική διαδικασία αντιμετώπισης απαιτεί χρόνο και ακόμη περισσότερη υπομονή και επιμονή».

                        της Κωνσταντίνας Δεμιρτζόγλου (Γ1) 

Η έννοια του εθελοντισμού συνδέεται άμεσα με την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά. Στις μέρες μας την εθελοντική δράση και την ανάπτυξη ανάλογης πρωτοβουλίας προωθούν διάφοροι φορείς του Δήμου, τα σχολεία, η Εκκλησία και μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις, όπως για παράδειγμα η Unicef, η Unesco, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Τι είναι όμως εκείνο που παρακινεί τους ανθρώπους στην ανάπτυξη τέτοιων δράσεων;

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, ας σκεφτούμε ότι ο εθελοντισμός δεν είναι απλώς ένας ορισμός, αλλά τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι, για να καταφέρουν να τελέσουν με επιτυχία το έργο του εθελοντισμού και να προσφέρουν, νοιάζονται σταθερά και αγαπάνε τους συνανθρώπους τους, δείχνοντάς τους αλληλεγγύη και συμπόνια χωρίς να αποσκοπούν στο κέρδος. Ένας εθελοντής με άλλα λόγια είναι αλτρουιστής και βάζει πάνω από όλα το συλλογικό καλό, προσπαθώντας να αποφύγει τον εγωισμό που τον περιορίζει στο στενό πλαίσιο του εγώ του.

       Οι εθελοντές, λοιπόν, νιώθουν υπεύθυνοι και συνειδητοποιημένοι, γνωρίζοντας πως η ανιδιοτελής προσφορά τους αποτελεί θεμέλιο για μια ομαλή, δίκαιη και εποικοδομητική πρόοδο της ανθρώπινης κοινωνίας. Με τον εθελοντισμό οι άνθρωποι αισθάνονται ολοκληρωμένοι και ευτυχισμένοι, διότι γνωρίζουν πως μέσα από την προσφορά τους μπορούν να καταπολεμήσουν τον πόνο, τη φτώχεια και τη δυστυχία. Η ζωή τους έχει νόημα και προσανατολισμό προς ανώτερα ιδανικά.

Ωστόσο, ο εθελοντισμός μόνος του, ως μια πράξη μεμονωμένων ατόμων ή μικρών ομάδων, δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανθρώπινης δυστυχίας. Αναμφισβήτητα, προϋποθέτει την ενεργό συμμέτοχη των πολιτών, τη στήριξη της πολιτείας αλλά και των χωρών που λαμβάνουν δράση. Για να μπορέσει να έχει ουσιαστικότερο αποτέλεσμα, θα πρέπει να είναι ανεξάρτητος από πολιτικά συμφέροντα και γενικά από ιδιοτελείς σκοπούς.

       Εν κατακλείδι, ο εθελοντισμός είναι μια ηθική ενέργεια, η οποία συνδέεται άμεσα με την αγάπη και την ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο, στοχεύοντας στον περιορισμό του ατομισμού και τη στήριξη του συνανθρώπου. Μέσα από τέτοιες δράσεις σκοπός είναι η ανάδειξη ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για τους ανθρώπους και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης όλων με αξιοπρέπεια και αίσθηση δικαιοσύνης.

Άκου τι μου είπε ο Αχιλλέας?..

Ο Αχιλλέας, ένας από τους πιο άξιους αρχηγούς του στρατού των Αχαιών, μας κράτησε συντροφιά καθ? όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Πολλές φορές μας προβλημάτισε με τη συμπεριφορά του. Όλο αυτό τον χρόνο, ξεδίπλωσε στοιχεία του χαρακτήρα του, τα οποία έκαναν άλλους να τον συμπαθήσουν και άλλους να τον κρίνουν αρνητικά.

Ο έρωτας του για τη Βρισηίδα τον έχει σημαδέψει και η αρπαγή της τον εξοργίζει, τόσο επειδή με αυτόν τον τρόπο ατιμάζεται αλλά και επειδή την έχει αγαπήσει και δεν θέλει να την χάσει. Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε ο θρήνος και ο αβάστακτος πόνος του Αχιλλέα, όταν αντίκρισε το νεκρό σώμα του αδελφικού του φίλου, Πάτροκλου. Ένιωσε υποχρεωμένος να πάρει εκδίκηση από τον Έκτορα και δεν φοβήθηκε να ατιμάσει το άψυχο σώμα του Έκτορα, ακόμα και αν αυτό τον άφηνε ηθικά γυμνό και προκαλούσε την οργή των θεών. Επειδή όμως ο Πηλείδης είναι μεγαλόψυχος και ευαίσθητος και πραγματικά πιστεύω ότι γι? αυτόν δημιουργήθηκε η φράση που λέει ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι μία άβυσσος, αποφασίζει και επιστρέφει το νεκρό σώμα του Έκτορα στον Πρίαμο, αφού πρώτα ο ίδιος το περιποιηθεί. Μ?αυτόν τον τρόπο εξιλεώνεται και μας αποδεικνύει ότι σέβεται και τιμάει τους αντιπάλους του.

Μάλιστα θυμάμαι μια φορά που μου είχε εμπιστευτεί το παράπονό του λέγοντάς μου ότι θα έπρεπε να είχε λάβει κάποια ανώτερη θέση στο στρατό των Αχαιών. Επίσης, μια άλλη φορά μου είχε εκμυστηρευτεί ότι θαυμάζει την αρχοντιά και την καρτερία του Πριάμου. Έτσι κατάλαβα ότι η φτέρνα δεν ήταν το μόνο αδύναμο σημείο του Πηλείδη. Ο χαμός των αγαπημένων του προσώπων, η αδικία που ένιωθε και ο εγωισμός του δεν άφηναν τον Αχιλλέα να πράττει σύμφωνα με τη λογική και πολλές φορές τον οδηγούσαν σε επιπόλαιες και λανθασμένες κινήσεις, για τις οποίες στη συνέχεια μετάνιωνε.

Τέλος, μέσα από την ενδιαφέρουσα γνωριμία μου με την πολύπλοκη προσωπικότητα του Αχιλλέα ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μου όλη η ιστορία του Τρωικού Πολέμου, με όλες της τις διαμάχες, τα πάθη, τις φιλίες και τις φιλονικίες.

                                                      Γεωργία Παπαϊωάννου (Β3)

Και σε μένα ο Αχιλλέας είπε πολλά. Με τις πράξεις του μου έμαθε την αξία της διεκδίκησης. Μου δίδαξε πως πρέπει να φτάνουμε μέχρι το τέλος τις μάχες και να βρίσκουμε τη δύναμη να νικούμε κάθε εμπόδιο. Επίσης, μου έμαθε πως πρέπει να πιστεύω στον εαυτό μου και να προσπαθώ να έχω επίγνωση των ικανοτήτων μου. Μου ψιθύρισε τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να διαχειρίζομαι το μυαλό. Με βοήθησε να δω τις συνέπειες των πράξεων, όταν αυτές υπαγορεύονται μόνο από το συναίσθημα, αλλά και όταν συμφωνούν με τη λογική. Με τις επιλογές του με έκανε να κατανοήσω τον όρο της αξιοπρέπειας, την αξία της προάσπισης της τιμής και της διαχείρισης της σωματικής και ψυχικής δύναμης.

Φρειδερίκη Χαραλαμπίδου (Β3)

Ο Αχιλλέας είναι διπολική φύση που δε γνωρίζει μεσότητες. Αυτό μου το έδειξε και το «φώναξε» πολλές φορές, με πολλές πράξεις του.

          Δεν τον είδα να δειλιάζει ποτέ μπροστά στους κινδύνους, αλλά αντίθετα να πρωτοστατεί με θάρρος. Η ανδρεία του σε συνδυασμό με την πολεμική του τέχνη αποκάλυψαν στα μάτια μου έναν ανίκητο ήρωα. Άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο βρέθηκε στην Τροία δεν ήταν ο όρκος που είχαν δώσει οι μνηστήρες της Ελένης αλλά η δόξα. Ήθελε το όνομά του να ζήσει στα βάθη των αιώνων, κάτι που πραγματοποιήθηκε μια και μέχρι και σήμερα ο Αχιλλέας εκπροσωπεί το ηρωικό ιδεώδες.

          Ωστόσο, στο έπος υπάρχουν και σημεία που ο ήρωας γίνεται ανθρώπινος, φεύγει από την ηρωική του διάσταση και έρχεται στην ανθρώπινη. Όταν παρακαλεί τη μητέρα του να μεσολαβήσει στον Δία για την αποκατάσταση της τιμής του, όταν χάνει τον Πάτροκλο, όταν υποχωρεί μπροστά στον Πρίαμο, ο οποίος τον ικετεύει να του δώσει πίσω το σώμα του Έκτορα, τότε βλέπουμε έναν ήρωα γεμάτο συναισθήματα.

          Αυτή η διπολική φύση του Αχιλλέα που με πάθος θυμώνει και με ευγένεια υποχωρεί και συγκινείται, που πολεμάει άγρια αλλά κλαίει μπροστά στην αδικία είναι στοιχεία που έχουν πολλά να πουν στους εφήβους που έντονα διεκδικούν, θυμώνουν αλλά και υποχωρούν.

Χρήστος Τσολερίδης (Β3)

Ανώνυμος (Γ1)

Ραγισμένη καρδιά

Στης άνοιξης το πανηγύρι που μόλις άρχισε,

απούσα δίπλα απ' τα πολύχρωμα λουλούδια

η μορφή σου,

που ποταμούς μελάνης μου ξεσήκωσε,

να μην ξεχάσω καθετί δικό σου

να απαθανατίσω....